Keuzes Tussen Angst En Liefde
Het leven geeft je constant de kans om dingen anders te doen.
En gelukkig maar.
Voor mij is het een steeds meer bewuste keuze in elk moment:
Baseer ik mijn leven op angst of op liefde?
Het kan niet langer een beetje van beide zijn.
Ik voel het in elke cel van mijn lichaam:
Er gebeuren veel veranderingen op Aarde, onder de mensheid,
in de energie, in het bewustzijn.
Meer en meer scheiden de tijdlijnen zich.
Het is óf angst, óf Liefde.
Ik realiseer me ook steeds meer dat het niet zozeer gaat om wat je doet,
of wat je niet doet,
maar om het bewustzijn en de intentie waarmee je het doet.
Doe ik dingen vanuit angst en mijn oude patronen? Of transformeer ik ze naar een nieuw bewustzijn, zodat ik dingen kan doen vanuit liefde?
Ah, de keuze. Keer op keer.
En ik kies. Ik kies keer op keer.
En ik blijf Liefde kiezen.
Dus mijn vraag is constant:
Wat zou Liefde doen?

Confrontatie Met Oude Patronen
Maar oh.
Oh, oh, oh, welke delen van mezelf kom ik tegen die dit zo eng vinden.
Die liever onder de plint zouden kruipen.
Die liever stil afwachten tot de storm voorbij is.
Die liever de verbinding verbreken en dissociëren totdat het weer veilig voelt.
Ja, want dat is wat mijn overlevingsmechanisme altijd deed.
Kleiner worden. Onzichtbaar zijn. Uitgecheckt. Overal en nergens, maar niet hier. Niet hier, waar het zo eng voelt. Waar de angst voor de angst zelf regeert.
Poeh. Ik voel de spanning in mijn hele lichaam terwijl ik dit schrijf.
Aanwezig zijn. Doorvoelen.
Ja, het wil gezien en gevoeld worden. Ja, dit was het. Het was zo intens.
En nu ben ik hier, en ik kan oprecht, vanuit aanwezigheid en in het nu, tegen dit overleefdeel zeggen: dank je wel daarvoor, want je hebt me gebracht tot waar ik nu ben en tot wie ik nu ben.
Ik ben je echt dankbaar.

Nieuwe Tijd, Nieuwe Keuzes
En nu? Nu is het een andere tijd.
Nu is het tijd om keuzes opnieuw te maken. Niet meer vanuit angst, maar vanuit Liefde.
Vanuit vertrouwen in het Leven zelf.
Vanuit vertrouwen in mijn Hogere Zelf.
Vanuit vertrouwen in mijn Bron.
Wat zou Liefde doen?
Oké.
Dat als context.

De Openbaring Van Mijn Ware Zelf
Hier ben ik.
Evelien, 40 jaar oud. En er gaat een compleet nieuwe wereld voor me open.
Vanuit een situatie van grote stress is mijn eierschaal gebroken, en ik blijk veel meer te zijn dan ik ooit had gedacht.
Ik heb een schat ontdekt. Ik ben niet alleen dit lichaam; ik ben veel meer, en ik voel een immense energie door me heen stromen. Ik heb een Bron aangeboord. Heilig. Het is dé Bron. Het is mijn verbinding met ‘Alles-Wat-Is,’ en het stroomt door me heen. Zo tastbaar. Zo voelbaar. Ik bén dit. OMG.
Een heilig proces in mezelf begint.
Laagje voor laagje ga ik op ontdekkingsreis in mezelf.
Ik word heel (of in ieder geval veel heler dan ik was),
ik begin mijn overlevingspatronen te herkennen,
ik zie waar ze vandaan komen,
ik word zacht,
vrolijk,
dankbaar.
En ik begin het Leven te vertrouwen, in plaats van ervoor weg te duiken.
Een stil, heilig proces. In mezelf.

De Angst Om Te Delen
En dan begin ik er heel, heel voorzichtig over te delen.
Alleen met degenen bij wie ik me heel veilig voel.
Want de angst voor afwijzing is zo groot.
Iets doen binnen mezelf is één ding. Dat is nog wel acceptabel voor mijn overleefdeel. Iets met een plint en onzichtbaarheid…
Me uitspreken is – in ieder geval voor mij – een heel ander verhaal.
Ik begin met het opnemen van meditaties en gebeden, die ik meer dan drie jaar lang dagelijks deel in een veilige groep. Ik oefen en train mezelf. In vertraging. Met toewijding. En ik groei.
Ik maak twee cursussen en publiceer die.

De Ontwikkeling Van De TheSource-App
En dan zegt mijn lieve vriend Floris:
Mooi, Eef, maar de vorm is niet praktisch.
Er zou een app moeten komen, zodat je elke dag een klein stukje kunt delen.
En mensen die dit willen, kunnen stap voor stap begeleid worden.
Rustig en zacht, zonder zorgen over de vorm.
Zodat alle aandacht naar de inhoud kan gaan.
Ja. Ik voel het ook.
Je hebt gelijk.
Maar dan. Meteen trekken mijn maag en keel samen.
Ik ben bang.
Twee keer eerder heb ik aanzienlijk geïnvesteerd in software.
Ik weet wat het kost. Ik weet wat er nodig is.
Ik ken de risico’s.
En ik weet ook hoe hard ik mezelf erom heb bekritiseerd. Helemaal onterecht, trouwens.
Maar het gevoel komt sterk op:
ik ben bang.
Hij zegt: laten we deze intentie zetten en kijken wat er gebeurt.
Ja, je hebt gelijk.
Ik hoef dit niet vanuit mijn menselijke geest te doen.
Ik kan dit op een nieuwe manier creëren. Het is een nieuwe tijd. Het kan naar me toe komen.
En een wonderlijk proces begint.
Met een creativiteit en inspiratie die ik nooit voor mogelijk had gehouden.
‘Instrumenten van het Goddelijke’.
Lieve Floris. Zijn prachtige bedrijf Fonkel. Geliefde Edwin, die daar kwam werken, kwam in mijn leven, en bracht alle omstandigheden op één lijn.

De Eerste Versie Van De App
En nu?
Nu is de eerste versie van de app er.
Met een technische investering van bijna 30.000 euro, waarvan ik maar een deel ‘out of pocket’ hoefde te investeren; de rest stroomde prachtig door een uitwisseling van mijn betrokkenheid en coaching, dierbare vriendschappen, en creativiteit.
En daar was de eerste versie.
De inspiratie stroomde, hoewel dat ook een behoorlijke puzzel was.
Want in die ruim drie jaar van ‘heilig proces in mezelf’ zijn er bijna 600 meditaties ontstaan, maar hoe breng je dit naar buiten?
De groep met wie ik het tot nu toe heb gedeeld, kent de context al.
Maar als je nieuw bent? Net als ik zes jaar geleden? Wat is er dan nodig? Hoe begeleid ik je in een compleet nieuwe wereld? Een wereld die voor mij zo nieuw was, en misschien ook voor jou. Hoe neem ik je mee op een ontdekkingsreis die zo allesomvattend is?
Ik voelde: ik kan vertrouwen.
Ik hoef alleen maar te delen vanuit mijn eigen reis.
Hoe ging mijn reis? Ik weet het precies.
Dat mag ik als bron gebruiken, en de rest stroomt door me heen. In het moment.
En zo geschiedde: we gingen onderweg.
Veertig dagen zijn al beschikbaar in de app, met nog zoveel meer klaar. Klaar voor de finishing touch, voor een verfrissing, om dan een prachtige plek te krijgen in deze reis.

De Uitdagingen Van De Nieuwe Versie
Ik dacht: in juni hebben we die wel. Nog een paar kleine dingen, en voilà.
Maar niets bleek minder waar.
Zelfs in dit proces zat een prachtige uitnodiging voor mij.
Ik kreeg de kans om de keuzes die ik eerder in mijn leven maakte vanuit angst opnieuw te maken. En nu vanuit Liefde.
Wat zou Liefde doen?
Edwin mailde me. We hadden mijn wensen besproken, en ik dacht dat we nog maar twee kleine dingen te doen hadden.
De donatiefunctie werkend krijgen en de ‘tracks’ toevoegen, zodat je niet alleen stap voor stap door de coretrack, de hoofdweg, wordt meegenomen, maar ook je eigen levenspad kunt volgen door zijstraatjes te nemen en thema’s aan te pakken die op dat moment voor jou relevant zijn.
Edwin zoomde uit.
Het vraagt iets van de vormgeving, Eef. Ik heb een nieuw ontwerp gemaakt. Het kost alleen wel meer uren. Hoe zullen we dat aanpakken?
Zo’n terechte vraag. Ik wil dat de uitwisseling klopt. Alleen als de uitwisseling in elke richting klopt, kan het volledig stromen.
Dat is wat ik diep van binnen voelde.
En tegelijkertijd schoot mijn overlevingssysteem aan.
Angst voor tekort.
Angst dat de middelen er niet zullen zijn.
Angst dat ik dezelfde ‘domme fout’ weer maak.
Angst dat als ik dit doe, ik de leningen die ik nog heb niet kan aflossen.
En wat anderen daarvan zullen vinden.
En daar was mijn Judge meteen. Kritiserend over alle ‘domme dingen’ die ik ooit heb gedaan en me vertellend dat ik echt dom ben om dit weer te doen.
Mijn overlevingssysteem trok alles uit de kast om deze stap vooral niet te zetten.
Ik zie het nu.
Maar als je erin zit; oh, hoe echt voelt die angst.

De Kracht Van Liefdevolle Samenwerking
Edwin, zo betrokken en liefdevol, zei:
Ik wil met je meedenken. We kunnen ook een percentage afspreken van alles wat er in de toekomst gaat stromen. Dan heb jij nu de kosten niet, en delen we samen het risico.
Ik was zo ontroerd.
En voelde de opluchting.
En de dankbaarheid.
Dat was er allemaal.
En iets in mij, heel subtiel, heel zacht, fluisterde: ‘Eef, voel het goed.’
Maar hoe doe je dat?
Hoe voel je in zuiverheid als die orkaan van oude angsten en patronen door je heen beweegt?
Alles in mijn systeem zei: accepteer dat bod, doe dit, het voelt goed, doe het; dan is dit ongemakkelijke gevoel weg.
Of: laat het gewoon zitten. Doe het met wat er is; dit is al zo prachtig. Eerst maar eens ontvangen voordat je nog meer investeert.
Ja.
Allemaal waar.
En er was meer.
Want wat zou Liefde doen?
Wat zou Liefde doen, voorbij de angst?

Het Herinneren Van Mijn Ware Missie
Edwin stelde me vragen. Over waarom ik dit deed. Waarom ik dacht dat het een succes zou worden. Hoe we het zouden kunnen doen. Zulke terechte vragen.
Ik deelde over al het werk dat erin zat. Niet alleen het creëren van die 600 meditaties, maar al het innerlijke werk van de afgelopen 15 jaar, en vooral de afgelopen 6. Ik deelde over de 10.000 uur luisteren, mediteren, oefenen, cursussen, alle investeringen daarin, het opslurpen van alle informatie als een spons, het diep, diep, diep van binnen voelen dat dit is wat ik het liefste doe. Waarvoor ik gekomen ben. Ik deelde over hoe alles in mijn ervaring kwam om dit mogelijk te maken; de tijd, de ruimte, de middelen, de mensen, de informatie. Al het werk van Caroline dat me heeft geopend voor deze frequentie. Deze frequentie van de Bron, van mijn Goddelijke Schepper, mijn Goddelijke Ouder, voorbij alle manipulatie en ruis hier op deze planeet en in deze matrix, die zo sluw in elkaar zit.
Dat ik deze frequentie begon te zien, te voelen, te ervaren en daardoor steeds meer door de realiteit heen begon te kijken.
En dat ik steeds meer deze frequentie bén. Het belichamen. Het uitstralen. En dat ik het daarom wil doorgeven.
Ja. Ik bén de energie. En dus moet ik het dragen. In elk moment.
Dat is wat de app vertegenwoordigt. Dat is wat elke meditatie vertegenwoordigt.
En terwijl ik hem antwoordde, voelde ik: voor wie vertel ik dit allemaal?
Ik probeer hem niet te overtuigen, maar mezelf.
Ik herinner mezelf aan wat ik te doen heb.
Ik herinner me.
En wat betekent dat dan?
Wat betekent het als ik deze energie volledig mag belichamen en uitstralen?
Dankzij lieve mensen om me heen kon ik dieper gaan.
Dieper voelen wat hier werkelijk speelt, zodat ik de shift van angst naar liefde kon maken in mezelf. Voelen. Voelen. Voelen.

De Bevrijding Van Oude Patronen
En ja, diep van binnen wist ik het.
Het is het oude patroon van niet durven om het ‘alleen’ te doen. Mijn kernwond; me zo alleen voelen en dan niet durven bewegen. Bang zijn voor het leven zelf.
En ik wist dat al mijn eerdere beslissingen rond zakelijke creaties daarop gebaseerd waren; ik kan het niet alleen. Gelukkig is er iemand waar ik op kan leunen.
En wat is er nu anders?
Ja. Ik ben hier nu voorbij. Ik herken dit overlevingspatroon, en nu weet ik, voel ik, in alles: ik ben niet alleen. Ik ben nooit alleen geweest. En ik ben ook nooit alleen geweest.
Ik ben niet alleen dit menselijke aspect.
Ik ben mijn enorme, prachtige, unieke, krachtige bewustzijn, dat in een schitterende, liefdevolle co-creatie met Divine Father, mijn Schepper, door mijn fysieke aspect heen werkt.
Natuurlijk ben ik niet alleen.
De grap van de eeuw.
De grap van de matrix.
De illusie.
Die zo echt kan voelen.
Het Universum staat achter me.
Divine Father staat achter me.
Ik co-creëer met mijn Divine Father en mijn Hogere Bewustzijn.

Beter eigenlijk: Mijn Hogere Bewustzijn creëert door mij heen.

Deze woorden blijven door mijn gedachten cirkelen:

Ik sta nu toe dat mijn Hogere Bewustzijn de leiding neemt.
Ik sta nu toe dat mijn Hogere Bewustzijn mij leidt, mij vertrouwend leidt.
Wanneer het mijn intentie is, mijn belofte (en dat is het, elke dag weer):
Ik ben hier om Uw werk te doen, Divine Father.
Ik ben hier om Uw energie naar de planeet te brengen,
denk ik dan echt, echt dat ik niet gesteund word?
Hoe zou het ooit anders kunnen zijn?

Ik kies er nu voor om te vertrouwen.
Ik kies ervoor te vertrouwen dat dit veel, veel grotere Bewustzijn dan dit menselijke ik het orkestreert.
Ik vertrouw erop dat dit Bewustzijn de perfecte timing en de perfecte manier kent.
Ik laat los, ik geef me over.

En al het andere? Gewoon 3D-stuff. Dat altijd voor mij werkt, trouwens. Hoe het er ook uitziet.
Ik herinnerde me.
Poeh.
Dit is Waarheid.
En terwijl ik dit deelde met Angelique en Tamara, die op dat moment bij me waren, kreeg ik alleen maar bevestiging.
Aan het einde van de avond liep ik met An naar haar auto. Ik had wat dozen in mijn handen, en terwijl ik achter haar aan liep, kwam er een gedachte bij me op:
Je lijfrentepolis.
Ik dacht: huh?
Oh ja. Mijn lijfrentepolis. Die heb ik ook nog.
Ik noemde het naar An en dacht; dat is misschien een goed idee. Dat is nog een potje. Misschien is dat de bedoeling.
En ik liet het los.

De Transformatie Van De Lijfrentepolis
De volgende ochtend stond ik onder de douche.
En ineens zag ik een prachtig beeld.
Daar was ik, mijn menselijke aspect:
21 jaar oud, net getrouwd, en een verzekeringsagent zat aan mijn tafel.
Ik had geen idee waar ik ja op zei, maar elke maand geld sparen voor later leek toen nog zo zinvol. Sparen voor later, want later is er tekort.
Ja. Nog zo het paradigma waar ik toen in geloofde.
Angst voor tekort.
Angst.
Deze polis vertegenwoordigde dat voor mij. En toch had ik tot nu toe niet gevoeld dat ik er iets mee moest doen. Er zijn ook veel argumenten om er niets mee te doen. Want van de 37.000 euro die het waard is, blijft na belastingen en boetes effectief slechts 8.000 over.
En hoe kijk ik daar dan naar? Door de ogen van tekort? Of door de ogen van liefde, overvloed en het feit dat deze energie getransformeerd wil worden? En dat nu hiervoor de perfecte gelegenheid zich voordoet?
Ik zag het beeld zich uitbreiden.
Ik tekende toen voor deze polis.
Toen ik volledig in het menselijke verhaal zat en er nog dieper in dook. Mezelf verliezend in trauma-stukken, in pleasen, in aanpassen, in ‘netjes doen wat hoort’, in verstrikking, in niet weten. In vergeten.
En op dat moment spaarde ik al voor nu, voor deze reis naar Huis. Het was alsof ik zag hoe toen en nu in elkaar vloeiden. Er is natuurlijk ook alleen maar nu. Dus het was alsof het sparen toen al begon, als een levenslijn, door de lineaire tijd heen, en precies dat creëerde wat er nu mocht zijn.
Natuurlijk had mijn Hogere Zelf dit ook op talloze andere manieren kunnen creëren, maar juist dit – de rode draad door zo’n groot deel van mijn leven heen, een energetische lijn door alles heen – was nu ook energetisch die hele periode in één keer aan het transformeren.
Energetisch deze lijn in één keer door mijn leven trekken; uit de angst, voluit in de liefde die deze app vertegenwoordigt; in de liefde en de armen van het Hogere Zelf en Divine Father.
Toen ik dat beeld zag, kwam de opluchting.
Wat een release.

De Kracht Van Transformatie
Het gaat helemaal niet om het bedrag.
Dat zal altijd precies goed zijn.
Het gaat om de transformatie.
Het gaat om het bewustzijn.
En oh, wat voel ik door deze hele ervaring heen een enorme groei.
En weet je wat Edwin zei?
Toen ik hem hierover vertelde en dat ik daarom toch had gekozen om hem te betalen in plaats van een percentage af te spreken:
‘Eef, ik voelde even een moment van afwijzing. Maar dat ging snel voorbij.
Ik voel dat dit klopt. En weet je? Ik schakel snel. Dit is oké. En ik bouw het graag voor je tegen een lager uurtarief dan mijn normale tarief. Dat is mijn bijdrage aan het verhogen van de frequentie van de planeet.’
Poeh.
En opnieuw tranen.
Wat een liefde.

Vooruitgang Met De Nieuwe Versie
Dus, lieve allemaal,
met deze enorme verschuiving in mij, met deze energie, met deze intentie, met deze afstemming gaan we verder onderweg.

In september bouwt Edwin de nieuwe versie. En vanuit liefde en overvloed voel ik dat de investering die daarin mag gaan, alleen maar de grootsheid van de liefde zelf vertegenwoordigt. Dus het feit dat – voor mij – zo’n investering erbij komt, is alleen maar een weerspiegeling van onze eigen grootsheid.
Van wie we werkelijk zijn.

We hoeven alleen maar daarmee te verbinden.

‘And everything else takes care of itself, by itself.’

I trust.
I allow.
I surrender.

Ik laat de inspiratie vrijelijk stromen, en het is mijn intentie dat deze liefde stroomt en zo voelbaar is voor iedereen die ermee in aanraking komt en ervoor kiest.
Zodat Liefde alleen maar groeit en groter wordt.

En zo is het.

In liefde,

Evelien