Blog post

Een golf van creatie — gedragen door het Leven zelf

Terug naar overzicht

Over de geboorte van de Source -
en alles wat daaruit volgde.


Wat een reis is het geweest.

En nog steeds.
Vanaf het moment dat Edwin me appte:
"Eef, zullen we afstemmen?"
begon het te rollen.
Alsof een golf me meenam.
En nog steeds surf ik erop.

Belichaamd delen - Het leven dat door me heen stroomt


Het is alsof ik op allerlei stukjes tegelijk ‘werk’. Of beter gezegd:
alsof het Leven zelf stukjes door mij heen weeft.
Een stukje hier. Een stukje daar.
Testen. Techniek. Finetunen.
Schrijven. Laten stromen.
Nieuwe content voor in de CoreTrack.
Nieuwe SideTracks. Nieuwe teksten.
Cursussen die opnieuw tot leven willen komen.
En nieuw geboren willen worden.

En alles gebeurt in lagen.
Het energetische en het praktische.
De flow en de vorm.

Elke dag voel ik de golven van dankbaarheid

De mensen achter het veld

Edwin — jouw bedding, jouw technische visie, jouw eindeloze support.
Zonder jou was The Source er niet zoals het er nu is.
Dank je wel voor je creativiteit, je toewijding en jouw intentie:
bijdragen aan de frequentie van deze planeet. Ik voel het in alles.

Floris — jouw allereerste fluistering, dat dit een app mocht worden.
Ik durfde het niet. Maar jij zag het.
En zo begon het, stap voor stap.
Elke keer dat ik iets opneem, gebruik ik jouw podcastset.
En dat klopt gewoon.

Apeldoorn — de plek, de tuin, het huis. Het representeert zo ontzettend mijn thuis-komen.
Hyacintha, de energie van Source, dáár. op die plek, jouw uitnodiging.
Alles is doordrenkt met Source. De muren. De tuin. Alles.
De plek ademt herinnering.

Frits — jouw muziek is geen achtergrondgeluid.
Het is een drager van het Veld zelf.
Bronfrequentie, vertaald in klank.
Ondersteunend in elk woord, elke intentie, elk moment van de Reis.
Het verhoogt onze trilling terwijl we luisteren.

Dan: dank je wel aan iedereen met wie ik diepe ervaring heb gedeeld
dank je wel dat je er bent, of bent geweest.
Onze co-creatie opent kanalen van inspiratie door mij heen.
Door jullie voel ik de rauwheid van het leven —
én ook de shift naar een compleet nieuw perspectief.
Alle thema’s worden me gespiegeld door het Leven zelf,
door jullie.
En daarvoor… ben ik oneindig dankbaar.

Portalen naar rauwheid. Naar waarheid.
Naar het bewustzijn dat daaronder leeft.

Zonder jullie… geen Source zoals zij nu leeft. 

En dan… nog dit.

Dank, aan jullie allemaal, die hier zijn, die dit lezen:

Ik voel zoveel ontroering. Dankbaarheid.
Voor ieder van jullie.
Voor iedereen die er al jaren is.
Sinds de eerste prayer in de Signal-groep.
Sinds het delen op Telegram.
Voor jullie, die me aanmoedigden — of al vanaf het begin, of misschien pas recentelijk.

Ik ben dankbaar.
Voor iedereen die instapte, uitstapte, bleef.
Voor alle spiegels. Voor alle moed.

Want geloof me…
wat er misschien vanzelfsprekend uitziet,
is het allerminst.

Mijn overleefstrategie was er altijd één van pleasen.
Talent? Heel goed kunnen voelen.
Maar in de verwrongen ego-angst-staat versmolt ik volledig met de ander.
Waar ben ik? Wie ben ik?

En dan: spreken vanuit mijn waarheid…
dat vroeg van alles.
Zoveel reprogramming-sessies,
zoveel hobbels die zich lieten zien —
en juist daardoor…
kwam ik steeds dichter bij mezelf.

Vanaf 1 januari ben ik bijna dagelijks gaan delen via social media.
Nu voelt het natuurlijk, maar ook dat was het niet.

En zo is elke stap er weer één buiten mijn comfortzone.
En op 1 april stond The Source App live.
En sindsdien…
ben ik nog vrijer geworden dan ooit.

Ik voel een enorm veld opengaan.

In mij stroomt het.
En om mij heen wérkt het.

Ik deel hieronder graag wat er gebeurde sindsdien. 

Zonder jou… zou The Source niet zijn zoals zij nu leeft. Dank je. Voor jouw plek. Voor jouw energie. Voor jouw herinnering.

Wat er gebeurde sinds het appje…


Vanaf het moment dat Edwin mij appte:

"Eef, zullen we afstemmen?"
begon het.

Direct kwamen er keuzes naar boven.
Wat doen we met de CoreTrack?
Met de opbouw? Met de dagen?

En na wat voelen en afstemmen werd het glashelder:
We mogen allemaal terug naar dag 1.
Ook ik.

Niet omdat het niet goed was.
Maar omdat alles zich inmiddels verder heeft verdiept.
De energie is veranderd. Mijn bewustzijn is veranderd.
En dus stroom ik er nu opnieuw doorheen.
Niet opnieuw — maar dieper.
Zoals jullie ook zo mooi teruggeven:
je hoort nieuwe dingen,
je ontvangt op een andere laag,
je merkt hoeveel je zelf gegroeid bent in de tussentijd.

Concreet: ik herschrijf de teksten, schuif wat, voeg nieuwe audio’s toe —
zodat de 30-dagen-vrije-reis een afgerond geheel wordt.
Een bekrachtigde bedding.
Een prachtige opening voor alles wat daarna komt.

De bedding voor wat er komt


En ondertussen…

ik voel zóveel creatie stromen.

Er zijn nieuwe thema’s die zich aandienen,
die klaarstaan om geboren te worden.
Maar ik voel aan alles:
de bedding komt eerst.

De website upgraden.
De teksten herschrijven.
De SideTracks doorlopen en verdiepen.
De mails, de posts, de nieuwsbrief.
Alles vloeit samen —
als een energetisch breiwerk
waarin straks één voor één
de nieuwe poorten kunnen landen.

Ik laat me leiden.
Ik ga zitten… en het stroomt.
De juiste woorden, inzichten, keuzes.
Ik luister. En ik ben aanwezig.

En dan... iemand schrijft zich uit

 

Oei.
Wat roept dat op?

Een oud verhaal.
Afscheid.
Heb ik iets niet goed gedaan?

Ik voel. Adem.
Ah, dit is oud. Heel oud.
Ik zie je. Ik voel je.
Je mag er zijn.

En ineens… een shift.

Wat is het cadeau?

Ik mag een portaal maken.
Een energetische poort van dankbaarheid.
Een diepe buiging.
Want wie ben ik, met mijn menselijke mind,
om te weten wat de bedoeling is?

Misschien heeft iemand één woord gehoord.
Misschien is dat genoeg.

Het is vrij.
Echt vrij.
En dus…
maak ik een bedankpagina.

De bedding voor wat er komt


En ondertussen…

ik voel zóveel creatie stromen.

Er zijn nieuwe thema’s die zich aandienen,
die klaarstaan om geboren te worden.
Maar ik voel aan alles:
de bedding komt eerst.

De website upgraden.
De teksten herschrijven.
De SideTracks doorlopen en verdiepen.
De mails, de posts, de nieuwsbrief.
Alles vloeit samen —
als een energetisch breiwerk
waarin straks één voor één
de nieuwe poorten kunnen landen.

Ik laat me leiden.
Ik ga zitten… en het stroomt.
De juiste woorden, inzichten, keuzes.
Ik luister. En ik ben aanwezig.

De (energetische) structuur wordt steeds helderder


Ik test de SideTracks.
Ik herschrijf, plaats, voel opnieuw.
Ik maak er mails bij —
zodat het echt een reis wordt.

Ik laat me leiden in wat als eerste mag,
en wat daarna komt.

Ik schrijf.
Ik post.
Ik adem.
Ik voel.
Wat mag rijpen? Wat is al klaar?
Wat moet eerst nog doorleefd?

En steeds weer: voelen.
Shiften.
Aanwezig blijven.
Ook als het spannend is.

Want ja — het is spannend.

Elke stap vraagt iets.
Maar elke stap klopt ook.
En brengt me dichter bij mezelf.
Maakt het veld groter.
Brengt nieuwe resonantie, nieuwe verbinding.
En helpt mij alle oude overtuigingen van tekort, beperking, alleen zijn…
te shiften.

En dan dat moment...


Ik wil de abonnementenstructuur testen.

Of het werkt.
Of het loopt.

Ik log in.
En ik zie het.

Iemand uit Canada heeft al een Premium-abonnement genomen.
Zomaar.
Zonder mail, zonder post, zonder uitleg.
Met volledige overgave, vanuit vertrouwen.
En de eerste donaties die stromen.

Een flinke bijdrage uit de US,
waarmee ik die fotoshoot kan plannen.
Het past. Zoveel transformatie, daar horen nieuwe foto's bij.
Ik gun en geef het mezelf. Uit zelfliefde. En dankbaarheid.


Het raakte me diep.
Het raakt me nog steeds.

Want het representeert iets veel groters.

Ik ben niet alleen.
Wij zijn niet alleen.

Ik weet niet wat zich allemaal nog gaat ontvouwen. Maar ik voel het. En ik deel het graag met jou.

En ik?
Ik laat het ontstaan.
Ik ben beschikbaar.
Ik surf op de stroom.
En ik rust als dat nodig is.

Hangmat. Sauna. Stilte. Wandeling.
En dan weer: schrijven. Opnemen. Delen.

Het komt. Het stroomt.
En soms huil ik, rouw ik, voel ik — omdat er zoveel opent.
Maar altijd: dankbaar.

Ik voel aan alles:
Er is een diep vertrouwen ontstaan.
Ik hoef het niet te weten.
Niet te controleren.
Ik mag luisteren.
Me laten leiden.

Door het leven zelf.
Door mijn Essentie.

En zo ontvouwt zich alles.
Perfect in timing.
Perfect in flow.

Wat nu zichtbaar is,
was al lang geweven in de harmonica van tijd.
Mijn ziel kende het pad.
En ik hoefde alleen maar… ja te zeggen.

The Source is niet iets wat ik maakte.
Het is iets wat door me heen ontstond.
Als een veld.
Als een herinnering.
Als een bedding voor iedereen die voelt:
er is meer.

En dat ‘meer’…
dat zit niet buiten je.
Het leeft in jou.

Misschien is jouw - onze - enige taak wel: beschikbaar zijn. Voor wat zich door jou heen wil ontvouwen.